จั่วหัวเรื่องว่า “ภัยจากเครื่องดื่ม” แต่เข้ามาสามตอนแล้ว ยังไม่มีวี่แววเลยว่า ทั้งเรื่องมันเกี่ยวกับเครื่องดื่มอย่างไร รับรองเกี่ยวแน่ครับ ผมขอยกให้เจ้าตัวเครื่องดื่มนี่เป็นพระเอกเลย ถ้าไม่มีเครื่องดื่มนี้แล้ว สส.พรรคพวกผมคนนี้ ไม่มีทางเสียรู้เสียเหลี่ยมคนหรอกครับ เรียกว่าถ้าปกติธรรมดาแล้วไม่มีใครกินเขาลง เป็นเพราะเครื่องดื่มนี้แท้ๆ
มีอยู่ช่วงระยะหนึ่ง หนังสือพิมพ์หลายฉบับเสนอข่าวเรื่อง สส.ผู้นี้หายตัวอย่างต่อเนื่องไม่ได้ ข่าวเริ่มวนไปวนมา ตัวละครสำคัญคือ “เล็กพยาบาล” หายตัวไป ตามหากันจ้าละหวั่น ไม่มีใครรู้ว่าไปอยู่ไหน ข้อความตอนนี้ถือว่าลับที่สุด ไม่เคยมีใครล่วงรู้มาก่อน คนที่รู้มีเพียง ๒ คน คือผมกับ จ.ส.ตไพทูรย์ แสนอาจหาญ ผมยังอยู่ ส่วน จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯถูกยิงตายไปแล้ว ผมเปิดเผยได้เพราะทุกอย่างขาดอายุความ และผู้เกี่ยวข้องก็ตายกันไปหมด ที่ยังอยู่ก็เริ่มปล่อยวาง หมดสภาพไปก็เยอะแต่ถ้าเปิดเผยในช่วงนั้นละก้อ ผมถูกโกรธตายเลยทีเดียว

คงเข้าใจคำว่า “เซฟเฮ๊าส์” นะครับ สมัยก่อนทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องการการสืบสวนสอบสวน จะต้องมีสถานที่ๆปลอดภัย เร้นลับ คนทั่วๆไปเข้าไม่ถึง โดยเฉพาะผู้สื่อข่าวจะรู้ไม่ได้เลย สถานที่จะต้องปลอดภัยจากสายตาของผู้คน และเวลาเดียวกัน ทุกคนที่ทำงานจะต้องไม่แพร่งพรายให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องรู้เด็ดขาด

กองปราบปรามถือว่าเป็นสุดยอดของนักสืบประเทศไทย ผู้ที่จะมาอยู่ในหน่วยงานนี้ได้ต้องฝีมือครบเครื่อง ก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร ใครฝีมือดี ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน พอกิตติศัพท์เรื่องลือ เจ้านายก็จะหยิบเอาตัวไปวางไว้ที่กองปราบปราม กองนี้ทำงานได้ทั่วประเทศ ทำได้ทุกคดี เป็นมือขวาของรัฐบาล และเป็นหัวใจสำคัญของนายสูงสุดของกรมตำรวจในขณะนั้น ผมมีลูกพี่อยู่คนหนึ่งที่กองปราบ เดี๋ยวนี้แม้ท่านจะกเษียณอายุราชการไปแล้ว แต่ท่านก็ยังออกอาวุธอยู่บ่อยๆ คือท่าน พลตำรวจเอก สล้าง บุนนาค บุคคลผู้นี้ครบเครื่อง สมัยที่ท่านทำคดี สส.กำธรฯ ท่านมียศ พ.ต.อ. กองปราบ ไวกว่าเพื่อน ฉกเอาตัว “เล็กพยาบาล”ไปเก็บเข้าเซฟเฮ๊าส์ เหตุที่ต้องเอาตัวเข้าเซฟเฮ๊าส์เพราะตำรวจต้องใช้เวลาในการซักถาม ว่าเกี่ยวข้องจริงหรือไม่ สาเหตุอะไร ใครร่วมบ้าง คนที่ร่วมอยู่ที่ไหน บางทีต้องให้พาไปชี้จุดหรือสถานที่ ทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลา แล้วท่านครับ อย่าคิดว่า พวกโจรเหล่านี้ถูกจับตัวไปแล้วจะพูดความจริงกันง่ายๆ ไม่มีทางเลยครับ ถ้าไม่ใช้วิธีเอาตัวไปอย่างลึกลับ รับรองถามให้ตายมันก็ไม่พูด คดีมันก็ตัน แต่ “เล็กพยาบาล”โดนฝีมืออย่างพี่สล้างฯ มีหรือจะไม่พูด

“เล็กพยาบาล”ก็ใช่ย่อย ไม่เคยมีใครรู้ประวัติมาก่อนเลย ก่อนที่จะมีเหตุนี้ ทุกคนรู้จัก “เล็ก”ในฐานะเป็นพยาบาล อยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ เป็นคนหน้าตาดี มีสเน่ห์ ยิ้มแย้ม จริตกิริยาเรียบร้อย ท่าทางน่าไว้ใจ น่าเข้าใกล้ น่าสัมผัส แต่พอมีเรื่องเกี่ยวข้องกับกรณี สส.หายตัว จึงได้สืบค้นประวัติ โอ้โฮ..ไม่ใช่ธรรมดาเลย ผมยกให้เป็น “นางเสือ”เลยทีเดียว

“เล็ก” มีความรู้ทางด้านพยาบาล ผ่านการร่ำเรียนมา เคยประกอบอาชีพเป็นพยาบาลมานานหลายปีเคยร่วมกับผัวซึ่งเป็นแพทย์เปิดคลีนิค ที่นครศรีธรรมราช ความที่เป็นคนติดพนัน เลยต้องเลิกกับผัวหันไปเปิดบ่อน เปิดได้ไม่นานบ่อนก็เจ๊ง เคยหลอกผู้ชายไปลอกคราบครั้ง ที่ลอกคราบแล้วฆ่าทิ้งมี ๓ ราย เคยวางแผนจับคนไปเรียกค่าไถ่ที่หาดใหญ่ ได้เงินค่าไถ่ไป ๕ ล้านบาท อย่างนี้ไม่เรียกนางเสือร้ายได้อย่างไร พี่สล้างฯของผมเจอคู่ปรับที่พอฟัดพอเหวี่ยงทีเดียว อย่างนี้ต้องเรียกว่า “เสือ”พบ “สิงห์”

เหนือฟ้ายังมีฟ้า ในช่วงที่มีคดีนี้เกิดขึ้น ตำรวจลูกน้องเก่าผมที่นครปฐม คือ จ.ส.ต.ไพทูรย์ แสนอาจหาญ อยู่ระหว่างถูกสอบสวน กรณีถูกกล่าวหาว่า ฆ่านายกเทศมนตรีเมืองนครปฐมในสมัยนั้นจ.ส.ต.ไพทูรย์ฯถูกย้ายออกนอกพื้นที่ หรือจะถูกพักราชการผมก็จำไม่ได้ แต่ จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯเป็นตำรวจมือดี นักฆ่าโจรคนหนึ่ง แต่ดันทะลึ่งไปฆ่าคนดีๆเข้าเลยถูกเก็บเข้ากรุ แต่ก็ยังมีเจ้านายที่เคยใช้งานกันดูแลอยู่ จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯเข้าไปพักหลับนอนที่กองปราบซึ่งอยู่ที่สามยอดชั่วขณะ ต้องนอนในที่ทำงาน นอนที่อื่นถูกฆ่า ตอนนั้นผมอยู่ที่กองสืบสวนนครบาลใต้ จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯแอบไปหาผมบ่อยๆ ให้ผมช่วยขับรถให้นั่ง ไม่กล้าขับรถเองกลัวถูกดักยิง จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯบอกว่า หากออกจากตำรวจก็ต้องทำงานหนังสือพิมพ์ (ตอนหลังๆจึงได้ทราบว่า เป็นมือหาข่าวให้กับหนังสือพิมพ์ยักใหญ่ย่านถนนวิภาวดีรังสิต) มิน่าเล่า วันนั้นนอกจาก จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯจะพกปืนขนาด ๑๑ มม.แล้ว ยังมีกล้องถ่ายรูปแบบที่มือโปรใช้ สามารถถ่ายภาพเป็นชุดๆ รัวแบบยิงปืนกล

จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯบอกให้ผมช่วยพาไปแถวถนนสุทธิสาร ไม่ได้บอกชัดเจนว่าจะไปทำธุระอะไร ผมก็ขับรถไป คุยกันไปถึงเรื่องคดีเก่าๆที่ผมไม่เคยรู้ บรรยากาศเลยเพลิน เข้าซอยโน้นออกซอยนี้ วกวนอยู่ในย่านสุทธิสาร พอขับรถผ่านรั้วบ้านหลังหนึ่ง มีรั้วและประตูเป็นสังกะสีสูงเลยหัว จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯบอกให้ผมชลอๆรถ ขณะนั้นรถผมไปอยู่ตรงตำแหน่งหน้าประตูทางเข้าบ้านพอดี พอรถจอดประตูรั้วก็เปิด ไม่ได้เปิดโคยเครื่องอัตโนมัต แต่มีชายกำยำสองคน จับประตูคนละด้านดึงประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว เร็วกว่าเครื่องอันโนมัตอีก ความที่ซอยแถวสุทธิสารค่อนข้างแคบ หากจอดรถในซอยจะกีดขวาง ผมจึงขับรถพรวดเข้าไป เสียง จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯพูดเบาๆว่า “ใช่แล้วๆ” ทันใดนั้น จ.ส.ต.ไทรย์ฯก็คว้ากล้องลงจากรถไป ผมเป็นงงนั่งอยู่ในรถ ไม่เกินห้านาที จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯก็กลับมาที่รถ บอกกับผมว่า “หมวดๆ รีบออกไปเลย” ผมก็ไม่รู้เรื่องอะไร เอ้าออกก็ออก พอพ้นซอยสุทธิสาร จ.ส.ต.ไพทูรย์ฯก็ขออนุญาตลงจากรถไป

เช้าวันรุ่งขึ้น มีหนังสือพิมพ์ยักใหญ่ฉบับเดียวเท่านั้น ลงรูป “เล็กพยาบาล” ถูกคุมตัวอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง ภาพหนังสือพิมพ์เบลอๆ เป็นรูปผู้หญิงท่าทางอิดโรย อยู่ในลักษณะท่ายืน แขนสองข้างถูกผูกด้วยเชือก ถูกดึงผูกในที่สูง แต่เท้าถึงพื้น

บรรลัยแล้วซี เรามีส่วนทำให้ “เซฟเฮ๊าส์”เขาแตก เสียงานเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ จริงดังคาด พี่สล้างฯสิงห์กองปราบโทรมาถามผม “เฮ้ย อังกูร มึงพาจ่าทูรย์ฯไปที่เซฟเฮ๊าส์หรือว๊ะ” ผมปฏิเสธลูกเดียวโธ่..ถ้าผมรู้ จะไม่เข้าไปแถวนั้นเลย เพราะไม่รู้จริงๆ

จากนั้นข่าวคดีการหายตัวของ สส.กำธรฯบนหน้าหนังสือพิมพ์ก็เข้มข้นขึ้นมาอีกครั้ง ทุกฉบับพุ่งเป้าไปที่กองปราบปราม วันเวลาควบคุมตัว “เล็กพยาบาล”เริ่มนับ ข่าวเกี่ยวกับพี่สล้างฯกับเล็กพยาบาลถูกนำเสนออย่างเข้มข้น เชือดเฉือนคมกันชนิดมันหยดติ๋ง สิงห์สล้างฯสามารถง้างปากนางเสือ “เล็กพยาบาล”ออกมาได้ เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างไร ถูกปล่อยออกมาหมด ของจริงทั้งนั้น ทำให้สามารถจับกุมผู้ร่วมงานได้ครบชุด รู้ถึงมูลเหตุที่แท้จริงคืออะไร ก็เพื่อเอาชนะเรื่องศักดิ์ศรี ในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ส่วน สส.กำธรฯก็เป็นคนเก่งกาจมีฝีมือ เป็นนักสู้ที่แข็งแกร่งผู้หนึ่ง ไม่น่าเสียท่า “สิงห์เล็ก”เพราะเครื่องดื่มแท้ๆ
ติดตามตอนต่อไปครับ