ปัญหาเรื่องขโมยขึ้นบ้านเป็นเรื่องจุกจิกกวนใจ ไหนจะต้องสูญเสียของรักของมีค่า ยังต้องเสียเวลาไปโรงพัก ไปศาล และยังทำให้เสียความรู้สึกอีกด้วย เรื่องคนร้ายขึ้นบ้านผมจะถูกปรึกษาหารือและขอให้ช่วยเป็นประจำ เป็นธรรมดาครับ อะไรที่เราไม่เคยหรือไม่มีประสบการณ์ เมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้นมันก็งงเป็นธรรมดา มีบางเรื่องที่ผมช่วยให้ได้ทรัพย์กลับคืนมา บางเรื่องช่วยอย่างเต็มที่แล้วแต่ไม่สำเร็จ มันมีองค์ประกอบหลายอย่าง หลายคนไม่เคยเตรียมการณ์ไว้สำหรับ “รับมือ”ขโมยขึ้นบ้านไว้ก่อนเลย ถ้าท่านพอมีเวลา ลองเตรียมการณ์ไว้สักหน่อยเป็นไร

๑ สำรวจว่าทรัพย์สินของมีค่า จำตำหนิรูปพรรณได้หมดหรือไม่ ทรัพย์สินบางอย่างมีหมายเลขกำกับอยู่ด้วย ต้องจำให้หมด เมื่อท่านจำได้แล้วต้องสามารถถ่ายทอดให้ผู้สืบสวนทราบและเข้าใจถูกต้องด้วย สิ่งที่ช่วยท่านได้เป็นอย่างดีก็คือ ท่านควรจะถ่ายรูปและจดบันทึกรายละเอียดไว้

ทรัพย์บางอย่างต้องทำตำหนิไว้เป็นพิเศษ สินค้ายี่ห้อเดียวกัน รุ่นและแบบเดียวกัน จะเหมือนกันหมด หมายเลขประจำเครื่องส่วนมากเป็นสติเกอร์ติดไว้ สามารถดึงออกได้ ท่านต้องทำตำหนิของท่านไว้อีก และจดจำไว้ด้วยว่า ทำตำหนิอะไร อยู่ตรงไหน สิ่งเหล่านี้ช่วยท่านได้เมื่อมีการพิสูจน์ในชั้นสอบสวนหรือในการพิจารณาชั้นศาล

๒ ควรติดสัญญาณป้องกันขโมยหรือผู้บุกรุก เดี๋ยวนี้มีจำหน่ายมากมายหลายบริษัท ราคาไม่แพง มีทั้งการตรวจจับการเคลื่อนไหว การตรวจจับความร้อน แบบ instant ชนิดเปิดปุ๊บดังปับ แบบหน่วงเวลา ถ้าจะให้สมบูรณ์ก็ติดโทรทัศน์วงจรปิดไว้ด้วย

๓ ถ้ามีงบประมาณน้อย ไม่สามารถติดสัญญาณกันขโมยได้ ก็ติดเหล็กดัดเข้าไปก่อน จากการที่ผมเคยซักถามพวก “ตีนแมว”ที่ถูกจับ พวกมันบอกว่า ถ้าบ้านไหนติดเหล็กดัดก็จะผ่านเลยไป เลือกขึ้นบ้านที่ง่ายๆ แต่ถ้ามี “ใบสั่ง” ( หมายถึง มีข้อมูลว่าที่บ้านนั้น ๆ มีของมีค่าที่ผู้ออก “ใบสั่ง”ต้องการ) ยังๆก็ต้องโดนแน่

๔ ไม่จำเป็นอย่าให้คนที่ไม่ใช่ญาติหรือเพื่อนสนิทเข้าไปเห็นทรัพย์สินมีค่า หรือรู้รายละเอียดภายในบ้าน อาจถูกออก “ใบสั่ง” ได้

๕ ผู้ที่มาให้บริการในบ้านเช่น ช่างซ่อมแอร์ ช่างกำจัดปลวก ช่างซ่อมประปา ช่างซ่อมต่างๆ ท่านอย่าได้ไปเกรงใจคนงานพวกนี้ ถ่ายหรือจดบัตรประจำตัวประชาชน ที่อยู่ปัจจุบันที่ติดตามตัวได้ รวมทั้งโทรศัพท์ที่ติดต่อ

๖ เด็กรับใช้ในบ้านต้องทำประวัติไว้โดยละเอียดทุกคน ให้ทราบถึงภูมิลำเนาเดิม ตลอดจนญาติพี่น้อง ผู้ใหญ่บ้านกำนัน สถานีตำรวจท้องที่

๗ บ้านใครที่มีสุนัขเฝ้าบ้านก็อย่าได้ไว้ใจร้อยเปอร์เซ็น ถ้าเป็นฝีมือโจรอาชีพ รับรองว่าโดนยาเบื่อตายเรียบ

๘ ท่านมีอาวุธปืนหรือเปล่า ถ้าบ้านท่านไม่ได้ติดสัญญาณชนิดที่ใครบุกรุกจะมีเสียงเตือนที่ใกล้หูท่านก่อน ระวัง ท่านจะแถมปืนให้กับคนร้ายไปด้วย นั่นก็คือ โจรมันจะบุกเข้าไปห้องนอนท่านเสียก่อน คนที่มีปืนส่วนมากจะเอาอาวุธปืนซ่อนไว้ใต้หมอน โจรมันก็รู้ เพราะมันก็เป็นคนธรรมดา เวลาคนรู้สึกตัวว่ามีขโมยเข้าบ้าน สิ่งแรกจะหยิบอาวุธปืนใต้หมอน ระวัง โจรมันคอยท่าอยู่ที่หัวนอนท่าน พอท่านเอื้อมมือหยิบปืน มันก็จะซัดท่านก่อน ติดสัญาณป้องกันดีที่สุด

๙ ถ้าท่านมีปืน ควรจะรู้วิธียิงโจรตายโดยไม่ผิดกฏหมายด้วย กฏหมายให้สิทธิ์ท่านในเรื่อง ป้องกันสิทธิของตน หรือของผู้อื่นให้พ้นภยันตราย ซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมาย เป็นภัยอันตรายที่ใกล้ถึง ไม่สามารถหลีกเลี่ยงให้พ้นโดยวิธีอื่นใดได้ และเป็นการกระทำที่ไม่เกินกว่าเหตุ ถ้าครบองค์ประกอบ ชอบด้วยกฎหมาย ยิงมันเลยครับ ท่านไม่มีความผิด

ชอบด้วยกฏหมายก็คือ ท่านเป็นฝ่ายถูกหรือชอบธรรม ท่านเป็นเจ้าของบ้าน ส่วนคนร้ายเป็นฝ่ายละเมิดกฏหมาย บุกรุกเข้าบ้านท่านในยามวิกาล ( ไม่ใช่โกรธใครแล้วไปอุ้มเขาเข้ามานะ อันนี้ไม่ได้) ถ้าเป็นเวลากลางวันต้องให้รอบคอบหน่อย เดี๋ยวจะกลายเป็นยิงเอาคนกำจัดปลวกเข้า จะติดคุกเอา ทั้งนี้ดูที่เจตนา เจตนามันอยู่ในใจ มันก็ต้องดูที่การกระทำ กรรมเป็นเครื่องชี้เจตนา มึงเข้ามายามวิกาล เจ้าของบ้านเขาหลับนอนหมดแล้วมึงเข้ามาทำไม หรือประตูบ้านก็มีดันงัดแงะเข้ามาทางหน้าต่าง อย่างนี้ถ้าไม่ประสงค์ต่อชีวิตก็ต้องเข้ามาเอาทรัพย์แน่ ยิงเลย แต่มีข้อระมัดระวังอีกนิด คือต้อง พอสมควรแก่เหตุด้วย

ข้อนี้ไม่ยาก ดูว่าคนร้ายมีอาวุธหรือเปล่า อาวุธต้องให้มันสูสีกันด้วย ไม่ใช่คนร้ายมีแต่มือเปล่าๆดันไปยิงเข้าให้ มันไม่ได้ คนร้ายมีแต่มือเราใช้ไม้หน้าสามพอสูสี ข้อนี้ไม่ต้องลำบากใจ หาอาวุธมีดปลายแหลมขนาดใบมีดยาวสักคืบยัดใส่มือให้ก็ยังไหว มีดกับปืนถือว่าสูสี

อีกข้อหนึ่งที่สำคัญคือ ต้องเป็นภัยอันตรายที่ใกล้ถึงและไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้โดยวิธีอื่นใด อย่างเช่นคนร้ายเข้าไปในห้องนอน ถืออาวุธมีดปลายแหลม ใบมีดยาวเกือบศอกโดดเขาแทงท่าน ท่านยืนอยู่ในระยะห่างประมาณวาเศษ ถ้าปล่อยให้มันแทงท่านตายแน่ จะโดดหนีก็ไม่พ้นแน่ ท่านไวกว่าหยิบอาวุธปืนยิงใส่แซกหน้าโจรตาย อย่างนี้ท่านไม่ผิด เข้าหลักเกณฑ์ป้องกันตัวโดยชอบ

มีอยู่คดีหนึ่ง เกิดขึ้นกับคนรู้จักชอบพอกัน ถูกขโมยขึ้นบ้าน พวกผมรู้ตัวก่อนรีบคว้าปืน แต่มือไวไปหน่อยดันไปเปิดไฟฟ้าแสงสว่างเสียก่อน ขโมยรู้ว่าเจ้าของบ้านตื่นรีบหนี ปีนออกทางประตูรั้วซึ่งเป็นเหล็กสูง จังหวะที่ปีนรั้วมันต้องใช้เวลา พวกผมยืนอยู่ตรงหน้าต่างบ้านชั้นสอง เล็งปืนไปที่หัวไอ้โจรแล้วยิง คนร้ายหล่นไปตายที่นอกบ้าน พรรคพวกผมตกใจกลัวโดนคดีฆ่าคนตายรีบโทรมาปรึกษา สอบถามได้ความว่ายังไม่ได้แจ้งตำรวจท้องที่ ผมรีบถามว่า “โจรมีอาวุธอะไรหรือเปล่า” พวกผมรีบไปดูแล้วกลับมาบอกว่า “มีแต่ไขควงยาวประมาณ ๑ คืบ” ผมพิจารณาแล้ว มันไปด้วยกันไม่ได้ พวกผมอยู่บนบ้านชั้นที่ ๒ ขโมยกำลังปีนรั้วหนีอยู่ในระยะห่างประมาณ ๓๐ เมตรเศษ มันไม่ใช่ภัยอันตรายที่ใกล้ถึง และมันเป็นการป้องกันตัวที่เกินกว่าเหตุ

ผมบอกว่าให้รอผมไปถึงก่อน อย่าเพิ่งแจ้งตำรวจ ผมรีบเอา “ปืนเถื่อน”ขนาด ๑๑ มม. ๑ กระบอกพร้อมกระสุนบรรจุก ๑ แม๊ก ไปยังที่เกิดเหตุ เอามือคนร้ายจับด้ามปืนยิงไปยังหน้าต่างบ้านชั้นบน ตรงตำแหน่งที่พวกผมโผล่ออกมายิงขโมย เป็นการสร้างวิถีกระสุน และทำเขม่าดินปืนที่มือคนร้าย แล้วก็ประสานแจ้งตำรวจท้องที่ และไม่ลืมที่จะบอกกับพรรคพวกผมให้ๆการว่า ตอนคนร้ายมันปีนรั้วบ้านหนี คนร้ายได้ใช้อาวุธปืนยิงใส่เอาก่อน เราจึงยิงสวนออกไปในทันที เรายิงปืนแม่นกว่า โจรเลยตาย

เพียงแค่นี้ก็เข้าข้อกฏหมาย เป็นการป้องกันตัวโดยชอบด้วยกฎหมายและไม่เกินแก่เหตุ พนักงานสอบสวนเขาช่วยท่านครับ ไม่ต้องเป็นห่วง อย่างน้อยท่านช่วยปราบโจรสิ้นไปอีก ๑ คน และท่านก็อย่าได้แปลกใจไปเลยครับ ตำรวจมือปราบมี “ปืนเถื่อน”ซุกไว้ในที่ปลอดภัยทุกคน

และหวังว่า AF 3 คงซื้ออาวุธปืนเตรียมสู้กับโจรไว้เรียบร้อยแล้ว อุทธาหรณ์เรื่องนี้คงเป็นประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านบ้างไม่มากก็น้อย.