การที่จะทำให้สังคมเกิดความสงบเรียบร้อยโดยอาศัยการปฏิบัติตามตัวบทกฏหมายเพียงอย่างเดียวคงจะไม่ประสบความสำเร็จ เพราะปัจจุบันกฏหมายออกมาเพื่อคุ้มครองสิทธิเสรีภาพบุคคลมากมาย จนผู้ที่มีหน้าที่รักษาความสงบเรียบทำงานได้อย่างไม่ค่อยมีประสิทธิภาพ เป็นช่องทางให้ผู้กระทำผิดละเมิดกฏหมายอย่างไม่เกรงกลัว สุจริตชนถูกเบียดเบียนเอารัดเอาเปรียบและมองว่าผู้รักษากฏหมายไร้ความสามารถ ผู้ที่คิดเช่นนั้นอาจจะไม่ทราบว่าผู้พิทักษ์สันติราษฎร์มีอาวุธอะไรที่จะไปดำเนินการ (อาวุธในที่นี้ก็คือตัวบทกฏหมายที่ให้อำนาจ) เหมือนกับที่ท่านเคยได้ยินคนพูดกันว่า “ยักษ์ไม่มีตะบอง”แล้วจะไปสู้รบกับใครได้ แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดาของระบอบประชาธิปไตย ให้สิทธิเสรีภาพ เน้นการมีส่วนร่วมของประชาชน สุจริตชนต้องช่วยกันต่อต้านสิ่งที่ไม่เป็นธรรม สอดส่องหาพยานหลักฐานให้กับผู้มีหน้าที่ จนเห็นได้ว่าผู้ที่ทำหน้าที่เป็นพลเมืองดีถูกฆ่าไปมากต่อมาก ถึงเวลาแล้วครับที่พวกเราจะต้องดูแลตนเองในทุกๆเรื่อง เมื่อดูแลตนเองแล้วก็ต้องมองดูคนอื่นว่าอยู่ในกฏเกณฑ์กติกาหรือไม่ จะให้เหมือนสมัยก่อนที่ประชาธิปไตยยังไม่เต็มใบไม่ได้

สมัยที่ผมเริ่มรับราชการตำรวจใหม่ๆถูกส่งไปประจำที่ต่างจังหวัด การปราบปรามจะเฉียบขาดกว่าปัจจุบันเพราะกฏหมายให้อำนาจและการตรวจสอบยังไม่เข้มแข็งเหมือนเช่นทุกวันนี้ ผมเคยได้รับคำสั่งให้เป็นหัวหน้าปราบปรามเจ้ามือการพนันสลากกินรวบ การพนันลักษณะนี้มีคู่บ้านคู่เมืองมานานแล้ว การสืบสวนไม่ยากใครเป็นเจ้ามือหวยชาวบ้านรู้กันหมดเพราะเขาต้องไปซื้อกันทุกงวด หวยนี่เลิกไม่ได้หรอกครับตราบที่มนุษย์ยังมีความอยาก ใครๆก็เล่นกัน คนจนเล่นหวยคนรวยเล่นหุ้น การพนันที่ถูกกฏหมายในเมืองไทยมีเยอะไปหมดเล่นกันได้ทุกวัน นอกจากเล่นหุ้น(ปั่นหุ้น)แล้วยังมีพนันมวย พนันการแข่งม้า ทายผลการแข่งขันฟุตบอลต่างประเทศ จะเห็นว่าหวยรัฐบาลหรือหวยใต้ดิน(กินรวบ)จะเบาบางที่สุดเพราะ ๑๕ วันแพ้ชนะจ่ายกันที การเล่นหวยเป็นกำลังใจของคนจน คนที่ไม่มีจะกินจะเกิดกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่เมื่อเขาได้ซื้อล๊อตเตอรี่สักฉบับ ไม่แน่ภายใน ๑๕ วันเขาอาจจะรวย ตราบใดที่หวยยังไม่ออกผู้ซื้อหวยมีสิทธิ์ที่จะฝันว่าเขาอาจจะถูกรางวัลที่ ๑ กลายเป็นเศรษฐี แต่เมื่อหวยออกแล้วถูกกินก็ซื้องวดใหม่แล้วฝันต่อไป ไอ้คนที่ชอบพูดว่าเป็นการมอมเมาอยากถามว่ามึงเคยจนไหม

พูดถึงเรื่องการปราบปรามการพนันสลากกินรวบของผมต่อดีกว่าเพราะมันเข้ากับหัวเรื่องที่ผมจั่วเอาไว้ ลักษณะเช่นเดียวกับเกลือจิ้มเกลือหรือหนามยอกต้องใช้หนามบ่ง เจ้ามือการพนันสลากกินรวบเป็นใครๆบ้างตำรวจพอจะรู้ แต่เวลาไปทำการตรวจค้นมักจะหาหลักฐานคือโพยที่ใช้ในการเล่นไม่พบ บางรายรีบทำลายเสียก่อนที่เจ้าหน้าที่เข้าตรวจค้น การทำลายมีหลายรูปแบบเช่นใส่เครื่องทำลายเอกสาร(กรณีเช่นนี้จะมีการปิดกั้นประตูสถานที่เพื่อถ่วงเวลาไม่ให้เจ้าหน้าที่จู่โจมเข้าถึงห้องเก็บเอกสารได้รวดเร็วนัก) บ้างก็โยนโพยทิ้งน้ำถ้าสถานที่อยู่ริมน้ำ บางรายใช้เตาอั้งโร่ขนาดใหญ่เผาถ่านไฟลุกโชน เวลาตำรวจบุกเข้าไปตรวจค้นก็จะเอาโพยใส่ลงไปในไฟเผามอดเป็นขี้เถ้า สมัยก่อนตำรวจออกหมายค้นได้เองการตรวจค้นจึงค่อนข้างสดวก แต่การหาหลักฐานคือโพยไม่พบเป็นเรื่องใหญ่จะทำยังไงดี มันก็ต้องเกลือจิ้มเกลือหรือหนามยอกเอาหนามบ่ง วิธีง่ายๆก็คือส่งคน(สายลับ)เข้าไปซื้อหวย พอเจ้ามือเขียนโพยให้แล้วเราก็ให้สายลับดังกล่าวซุกโพยในส่วนที่เป็นของลูกค้าไว้ในบ้านผู้ที่ขายหวย เจ้ามือขายหวยรายหนึ่งๆผมส่งคนเข้าไปซื้อแล้วกระทำในลักษณะนี้หลายราย ซุกโพยไว้หลายๆที่โดยไม่ให้ผู้ขายรู้ว่าซ่อนที่ไหน เช่นเมื่อซื้อเสร็จแล้วขออนุญาตเข้าห้องน้ำแล้วก็ซุกไว้ตามหลืบตามซอกในห้องน้ำ หรือตามทางที่เดินผ่าน เสร็จแล้วเจ้าหน้าที่ชุดตรวจค้นถือหมายค้นเข้าตรวจค้นบ้าน ทั้งนี้ต้องรักษาความลับไม่ให้ผู้ตรวจค้นทราบว่ามีการยัดโพยในลักษณะนี้ เพราะมันจะไม่ธรรมชาติและจะทำให้ชุดตรวจค้นที่เข้าไปทำหน้าทีค้นเกิดความรู้สึกผิด จะมีผมเพียงผู้เดียวว่าสายลับยัดโพยไว้ที่ไหน เมื่อชุดตรวจค้นเข้าไปทำหน้าที่เขาก็จะทำการตรวจค้นตามแบบฉบับที่ได้ร่ำเรียนมาอย่างละเอียด คือค้นทุกจุดทุกที่ มีบางครั้งชุดตรวจค้นๆอย่างไรก็ไม่พบโพยเพราะสายลัยซุกอย่างมิดชิดจนใครๆก็คิดไม่ถึง ผมคนเดียวที่รู้จุดที่ซุกซ่อน ผมจะเข้าไปควบคุมการตรวจต้นแต่ไม่ต้องลงมือตรวจค้นเอง(ตามปกติก่อนจะทำการตรวจค้นเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติจะต้องแสดงความบริสุทธิ์คือให้เจ้าของสถานที่ตรวจตัวเจ้าหน้าที่ก่อนว่าไม่ได้นำสิ่งใดติดตัวไปเพื่อจะยัดเยียด) เมื่อผมเห็นลูกน้องค้นไม่พบผมก็จะกำชับว่า “หมู่…จ่า….ดูให้ทั่ว ดูให้ละเอียด….ดูตรงโน้น….ดูตรงนี้อีกทีซิ….ฯลฯ) เดี๋ยวก็เจอ พอผู้ค้นเจอโพยแล้วผู้ค้นจะภูมิใจมากที่ทำงานสำเร็จ เจ้าของสถานที่จะถูกควบคุมตัวอย่างเข้มวงด เวลาเดียวกันเจ้าของสถานที่จะงงเป็นไก่ตาแตกคิดในใจว่า “มันเป็นไปได้ยังไง ก็ทำลายไปหมดแล้ว กูไม่เคยเก็บไว้ตรงนี้” ถ้าเจ้าของสถานที่หัวหมอหน่อยก็จะเถียงว่า “ยัดโพยกันนี่หว่า” เท่านั้นเองแหละครับตำรวจที่เขาค้นพบโพยโดยสุจริตใจเขาจะเถียงคอเป็นเอ็น “กล่าวหาเจ้าหน้าที่หรือ คุณค้นตัวผมก่อนแล้วผมจะเอาอะไรมายัด ถ้าคุณไม่แน่ใจตรวจพิสจน์ลายมือเขียนก็ได้” เจ้าของสถานที่หน้าจ๋อย บางรายร้องไห้คิดในใจว่า “กูโดนเข้าแล้ว”ทุกอย่างเป็นธรรมชาติไปหมด ตำรวจที่ค้นพบโพยเขาจะไม่ยอมเด็ดขาดยังไงๆต้องเอาตัวไปดำเนินคดี สมัยก่อนนี้ข้อหาการเป็นเจ้ามือการพนันสลากกินรวบโดนขังชั้นสอบสวน ๓๐ วันก่อน บรรดาเจ้ามือทั้งหลายเข็ดขี้อ่อนขี้แก่ไปหลายราย หลายสถานีตำรวจใช้วิธีการลักษณะนี้หรือพลิกแพลงไปมากกว่านี้ บรรดาเจ้ามือหวยก็ไม่หมดความพยายาม หาทางหลบหลีก “วิชาโจร”ของตำรวจเช่นส่งอีเมลทางอินเตอร์เนต ส่งโทรสาร จุดรับโพยเคลื่อนที่โดยตั้งเครื่องรับในรถตู้เคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ การติดต่อสื่อสารผ่านอินเตอร์เนตไร้สาย บางรายไม่กล้ารับโพยโดยตรงจะหารถยนต์เก่าๆถอดป้ายทะเบียนออกจอดล๊อคประตูไว้ในตรอกซอกชอยโดยลดกระจกหน้าต่างรถลงประมาณ ๑ ซม. เวลาใครจะส่งโพยก็มาที่รถคันนี้ตรวจดูรอบๆไม่มีใครรู้เห็นก็จะยัดโพยเข้าไปในรถทางช่องหน้าต่างรถที่เปิดไว้เล็กน้อยดังกล่าว ส่วนเจ้ามือจะอยู่ที่ไหนไม่รู้พอได้เวลาปลอดผู้คนก็จะมาไขประตูรถเอาโพยไป วีนี้ก็เสร็จผมอีกเพราะผมต้องเอารถยนต์ไปจอดไว้ในระยะห่างพอสมควรแล้วซุกซ่อนตัวในรถ ต้องทำตัวเหมือนไม่มีผู้คนอยู่บริเวณนั้นจึงจะสำเร็จ บางครั้งต้องกินและปัสสาวะ(ใส่ถุงพล๊าสติค)ในรถเนื่องจากต้องซ่อนตัวในรถนานประมาณ ๕-๖ ชั่วโมง แอร์รถยนต์ก็เปิดไม่ได้เพราะถ้าทำเช่นนั้นจะเป็นพิรุธทันที

อีกรายหนึ่งชอบค้ากัญชาเป็นอาจิณ ค้นบ้านกี่ครั้งไม่ได้ของกลางไม่รู้แกเก็บไว้ที่ไหน ผู้จำหน่ายรายนี้เป็นผู้หญิงแก่อายุ ๖๐ กว่า ผมเตือนแล้วให้เลิกๆเสียเถอะแกก็ปฏิเสธและแสดงอาการ “หัวหมอ” หญิงผู้นี้ขายกัญชาร้อยเปอร์เซ็นเพราะผู้เสพหลายรายยืนยัน ครั้นจะ “ล่อซื้อ”แกก็ระวังตัวจะขายให้กับลูกค้าประจำเท่านั้น ลูกค้าประจำก็ไม่ค่อยจะร่วมมือ “ล่อซื้อ”เพราะกลัวจะหมดที่ซื้อ ผมจึงต้องใช้วิชาโจร “หนามบ่งหนาม”อีก คราวนี้ผมใช้ลูกน้องที่ไว้ใจได้เพียงคนเดียวที่เตรียม “ของ”ไปยัดโดยผู้ตรวจค้นอื่นๆจะล่วงรู้แผนการณ์นี้ไม่ได้เด็ดขาด บอกแล้วไงว่ามันจะไม่เป็นธรรมชาติ เวลาไปทำการตรวจค้นเมื่อแสดงหมายค้นและความบริสุทธิ์ต่อเจ้าบ้านแล้วจึงลงมือตรวจค้น เชื่อเถอะการค้นตัวตำรวจเพื่อจะหาสิ่งของผิดกฏหมายไม่มีทางได้เจอหรอก เรื่องนี้ตำรวจเก่งมาก ก็อย่างว่าและครับคนมีหน้าที่ยัดของก็ยัดอย่างเดียวไม่ต้องยุ่งเรื่องตรวจค้น ยัดเสร็จแล้วปลีกตัวไปเลย มีผมคนเดียวที่รู้ตำแหน่ง ถ้าตำรวจค้นไม่เจอผมก็จะย้ำว่า ค้นให้ละเอียด ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ในที่สุดก็เจอจนได้ พอเจอแล้วแน่นอนเจ้าของบ้านจะเถียงอย่างไรตำรวจผู้ค้นไม่ยอมแน่เพราะเขาค้นพบจริง รายนี้ผู้สูงอายุถึงกับร้องไห้ พูดไม่ออกเพราะเจอวิชาโจร หลังจากพ้นโทษแล้วคุณยายผู้นี้เลิกขายกัญชาอย่างเด็ดขาด

อีกรายหนึ่งขายโฮโรอิน รายนี้การข่าวดีรู้ตัวว่าผมจะไปตรวจค้นบ้าน พี่แกปิดบ้านใส่กุญแจทิ้งบ้านไม่ยอมกลับเข้าบ้าน แน่นอนเมื่อบ้านไม่มีคนเฝ้ายิ่งสดวก ตอนกลางคืนผมก็ปล่อยพวก “ตีนแมว”เลื้อยเข้าไปในบ้าน“ยัด”ของไว้เรียบร้อย ให้คนเฝ้าเจ้าของกลับเข้าบ้านเมื่อไรเสร็จผม ปรากฏว่ารายนี้ทิ้งบ้านตัวหายสาปสูญไปเลย

วิชาโจรมีเยอะบอกเท่าที่บอกได้ เพียงแค่นี้ท่านก็เกลียดผมจะแย่ มันไม่รู้จะทำยังไงนี่ครับถึงจะเอาชนะไอ้พวกนี้ได้ และเชื่อว่าตำรวจเกือบทุกคนต่างก็มีวิชาโจร โดยเฉพาะผู้ที่รับราชการก้าวหน้า ผู้บังคับบัญชาจะพิจารณาผู้ที่มี“ฝีมือ”การปราบปรามเยี่ยม ถึงจะใช้วิชาโจรแต่ถ้าไม่เกิดการเสียหายหรือมีการร้องเรียนมีพยานหลักฐานเป็นใช้ได้ ก็เพราะมีหน้าที่จำเป็นต้องทำเพื่อให้เกิดความผาสุขต่อส่วนรวม ถ้าไม่มีหน้าที่จะไม่ยุ่งเลยจริงๆ.