ไม่มีใครเก่งมาจากท้องพ่อท้องแม่ กว่าจะปีกกล้าขาแข็งก็โดนหลอกมาแล้วทั้งนั้น หัวใจของงานสืบสวนคือ “ข่าว” ข่าวดีข่าวเจ๋งผลงานก็ออก ไม่มีข่าวทางก็ตันงานไม่ออกโดนนายด่า อยากได้งานก็เลยถูกสายหลอก ปกติคนทั่วไปจะเกรงตำรวจแต่พวกสายลับกลับตรงข้าม ถ้าเป็นนักสืบหน้าใหม่ๆละก้อขนมหวานเลย ตำรวจที่จะไปอยู่กองสืบได้ต้องวิทยายุทธสูง พวกจบใหม่ๆอยากไปอยู่กันนัก อยู่สักพักงานไม่ออกก็ต้องขอย้าย ขืนดันทุรังอยู่บางทีก็กลายเป็นโจรไปเลยหรือไม่ก็ติดคุก ก็อาชีพสุจริตแล้วจะไปรู้ข่าวโจรห้าร้อยได้อย่างไร ก็เลยต้องอาศัย “สายลับ” สายมันก็พวกโจรปลายๆแถวนั่นแหละ บางทีก็ไปฟังขี้ปากเค้ามาแล้วกุเป็นข่าวเล่าต่อ ผมเรียกพวกให้ข่าวประเภทนี้ว่า “สายสองสลึง” นักสืบชั่วโมงบินต่ำๆมักจะถูกสายสองสลึงพาเข้าพงเข้ารก ตอนอยู่กองปราบสามยอดก็เคยโดนต้มไปหลายครั้ง รายนึงขึ้นมาหาที่ๆทำงานเนื้อตัวมอมแมม บอกให้ไปจับกัญชาในป่าแถวเมืองกาญจน์ประมาณ 10-20 ไร่ ฟังรายงานแล้วพลอยตื่นเต้น มันว่าแอบไปเห็นโดยบังเอิญ โดนยามเฝ้าใช้ปืนยาวไล่ยิง รีบหนีออกมาแทบเอาชีวิตไม่รอด เขียนแผนที่ด้วยท่าทางหวาดกลัว กระหืดกระหอบ เช็คพิกัดสถานที่แล้วมีจริงแต่จะมีกัญชาหรือเปล่าไม่รู้ ดีใจอยากได้งานรีบโทรแจ้งนายหวังเอาหน้า ส่วนสายสองสลึงขอตังส์ไปจ่ายค่าแท็กซี่และค่าข้าวก็เลยจัดให้ไปหลายพัน พอสายๆนายเข้ามาที่ทำงานถามเรื่อง เอาละซี สายสองสลึงได้เงินแล้วหายไปเลย นายรู้เรื่องแล้วหัวเราะชอบใจ (นายก็คงจะโดนมาก่อน) อีกรายมาแบบละครเรื่องยาว รายนี้แสบมากชื่อ “เลิศ”อยู่ซอยพระเจนหลังโรงพักลุมพินี บอกว่าทำงานเป็นคนขับรถเทลเล่อร์ เถ้าแก่ให้ขับรถไปบรรทุกสินค้าขะโมยจากโกดังพีเอ็กซ์ท่าเรือคลองเตยมูลค่าหลายสิบล้าน บอกวันเวลาให้ไปจับกุม เลิศฯบอกว่าอาข่าวมาให้ครั้งนี้ต้องถูกเถ้าแก่ฆ่าแน่ๆ หอบลูกหอบเมียมาฝาก ผมปรอบใจพร้อมให้เงินไปหลักหมื่น ถึงเวลานัดหมายไร้วี่แวว ตามหาเลิศฯถึงบ้านซึ่งเป็นบ้นเช่าปรากฏว่าย้ายบ้านหนี พวกนี้อาชีพหลอกตำรวจ

ตำรวจลูกน้องคนหนึ่งชื่อ “เกาหลี” มีข่าวเกี่ยวกับโจรเยอะมาก เกาหลีฯพาผมไปตรวจค้นจับวัตถุเก่าแก่โบราณ “สิงห์หนึ่ง”บอกว่าเป็นของขะโมย ผมถามว่ามันคืออะไร ได้คำตอบว่าไม่รู้เหมือนกันเข้าไปเดี๋ยวก็คงเห็น มีคนแจ้งข่าวมาอีกต่อหนึ่งบอกให้รีบไปจับของเพิ่งเข้า นำกำลังเข้าไปตรวจค้น เป็นบ้านไม้ครึ่งตึกสองชั้น เจ้าของบ้านเป็นคนจีนมีร้านค้าของเก่าวัตถุโบราณแถวอินทรา พบพระพุทธรูปนั่งสมาธิองค์ใหญ่หน้าตักกว้างเมตรเศษๆ เห็นแล้วตกตะลึง สิ่งนี้ควรจะอยู่ในโบสถ์มาตั้งอยู่ที่บ้านได้ไง เจ้าของบ้านบอกว่าเป็นของเก่าแก่สมัยปู่ย่าตายายตกทอดมานาน ผมกับพวกตำรวจก้มลงกราบพระพุทธรูปแล้วก็ถามเจ้าของบ้านว่า “สิงห์หนึ่ง อยู่ไหน” เจ้าของบ้านทำหน้างงคล้ายจะอ่านสติปัญญาตำรวจ เกาหลีฯก็ช่วยกันซักถามหาเจ้า “สิงห์หนึ่ง” เจ้าของบ้านบอกว่า “สิงห์หนึ่งอะไร ไม่รู้จัก มีเท่าที่เห็น” ผมสั่งตำรวจช่วยกันค้นหาสิ่งของที่ไม่รู้จัก สักพักเกาหลีฯเรียกผมไปดูเจ้าสิงห์โตหินแกะสลักตัวเล็กๆตั้งอยู่กับพื้นมีสองตัว “สารวัตรๆ สงสัยนี่แหละ”พร้อมกับหยิบสิงห์โตหินแกะส่งให้ผมดู พิจารณาแล้วไม่น่าจะมีค่าอะไรเลย เจ้าของบ้านได้ทีรุกต่อ “มีขายเกลื่อนไปตามร้านของเก่า ราคาไม่กี่ตังส์” สรุปค้นหาสิงห์หนึ่งไม่เจอยกกำลังกลับ

สมัยนั้นการติดต่อกับผู้ให้ข่าวล่าช้ายุ่งยากไม่มีโทรมือถือเหมือนปัจจุบัน ต่อมาอีกสองสามวันจึงได้ทราบว่า “สิงห์หนึ่ง”ก็คือพระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิองค์ใหญ่นั่นเอง เป็นพระพุทธรูปเนื้อสัมฤทธิ์สมัยเชียงแสน สังฆาฏิสั้น ประมาณค่าไม่ได้ คนร้ายลักมาจากโบสถ์วัดมีชื่อในจังหวัดเชียงใหม่ เจ้าของบ้านไม่ได้หลอกเราแต่พวกเราโง่เอง รีบนำกำลังกลับไปยังสถานที่เก่าอีกครั้งเจ้าประคุณเอ๋ย บ้านเกลี้ยงแม้เศษฝุ่นธุลีก็ยังไม่มีให้เห็น ซักถามได้ความว่าเป็นบ้านให้เช่า มีคนจีนให้ลูกน้องมาเช่าและได้ค้นของออกไปในตอนกลางคืนก่อนหน้าที่พวกเราจะเข้าไปค้นรอบสอง สมัยก่อนการทำหลักฐานบ้านเช่าเป็นลายลักษณ์อักษรไม่มี ตามหาตัวต้นตอยากและถ้าไม่มีหลักฐานของกลางยิ่งลำบาก อะไรไม่สำคัญเท่ากับ “โง่ ไม่รู้เรื่อง ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ” เลยต้องเหยียบเอาไว้ ของมันโง่กันได้ เหตุเกิดประมาณปี 2517 เกาหลีฯลูกน้องมือดีของผมต่อมาสอบได้เป็นนายตำรวจ ไม่ได้เจอกันมาประมาณ 20 ปี เจอหน้ากันพูดถึงเรื่องนี้แล้วขำไม่ออก ก็คนเรามันโง่กันได้.