พวกชอบไสยศาสน์น้อยคนที่จะไม่รู้จักอาจารย์เสริฐ ผมเป็นคนไม่เชื่ออะไรง่ายๆ วันหนึ่งเพื่อนผมมาเล่าถึงความมหัศจรรย์ของอาจารย์เสริฐ ผมอยากพิสูจน์ วันนั้นเพื่อนผมจึงพาไปที่บ้านอาจารย์เสริฐที่หลังสถานทูตจีน ผู้คนเข้าคิวคอยพบอาจารย์ เพื่อนผมขาใหญ่แซงเข้าพบก่อน คนที่ไปหาอาจารย์เสริฐล้วนแต่มีปัญหา ขอโน่น ขอนี่ เรื่องคู่ครองบ้าง เรื่องการลงทุนบ้าง จิปาถะ สำหรับผมไม่มี บอกกับอาจารย์ตรงๆว่าอยากมาดูว่าอาจารย์เสกอะไรได้บ้าง อาจารย์เสริฐรู้ว่าผมเป็นตำรวจ มาลองของ นิ่งไม่ออกอาการ พูดว่า “ไม่เห็นกับตาก็หาว่าเล่นกล สงสัยอะไรก็ตรวจได้” งานแรกอาจารย์ให้ผมหยิบไพ่ที่คว่ำไว้ เหลือเชื่อ ไม่ว่าผมจะหยิบสักกี่ครั้งก็ได้แต่ไพ่ใบเดิม หยิบไปประมาณ ๑๐ ครั้ง ผมให้อาจารย์หงายไพ่ให้ดูทั้งสำรับมันก็เป็นไพ่ปกติมีทุกหน้า เอาละ มันอาจจะบังเอิญก็ได้ งานที่สอง อาจารย์มีหัวกะโหลกค่าง ๑ หัว ลอกหนังออกหมดเหลือแต่กระดูกขาวโพลนแห้งสนิท อาจารย์เรียกเจ้าหัวกะโหลกว่า “หนุมาน” อาจารย์เอาหัวกะโหลกมาวางตรงหน้าผมแล้วอาจารย์ก็ถามคำถามให้ “หนุมาน” ตอบ หลายคำถาม คำตอบจะเป็น “ใช่” กับ “ไม่ใช่” ถ้าจะต้องตอบว่า “ใช่” “หนุมาน” ก็จะพยักหน้า ผมหยิบเจ้ากะโหลกขึ้นมาดูมันก็กระดูกธรรมดาๆวางบนพื้นกระดาน อาจารย์พูดย้ำ “ถ้าไม่มาดูกับตาก็หาว่าเล่นกล” แล้วอาจารย์เสริฐก็สั่งเจ้า “หนุมาน” ว่า “ตอบให้มันชัดๆหน่อย” ทันใดนั้น “หนุมาน”ก็กระโดดลอยหมุนขึ้นไปบนอากาศ ๒-๓ รอบแล้วลงมากองบนพื้นตามเดิม ยังไม่พอ อาจารย์เสริฐหยิบดินสำดำแท่งหนึ่งวางกับพื้นแล้วบอกว่า “เจ้างู วิ่งไปกัดหนุมาน” (ดินสอดำที่วางไปนั้นก็คืองู) สิ้นคำสั่ง ดินสอดำแท่งนั้นก็พุ่งตรงไปยังหัวกะโหลกอย่างรวดเร็ว ผมกับเพื่อนนั่งดูอยู่ใกล้ๆห่างไม่เกิน ๑ เมตร กลางวันสว่างๆ ผมจับดินสอ หัวกะโหลกค่างขึ้นดูก็ไม่เห็นมีอะไร ไม่มีอุปกรณ์กลไกเหมือนกับพวกที่เล่นกลใช้ ลาอาจารย์กลับ ขากลับแอบไปสำรวจใต้พื้นห้อง (อาจารย์แสดงอภินิหารบนพื้นบ้านชั้นที่ ๒ ) ผมตรวจพื้นกระดานชั้นล่างใต้จุดที่แสดง ปกติไม่มีอะไร กลับไปด้วยความงุนงง

วันต่อมาไปเล่าให้คุณณรงค์ เสวลักษณ์ กับ เสธ.น้อยฯ (นายทหารนักปฏิวัติ) ฟัง สองคนนี่ไม่เชื่ออีกหาว่าผมเหลวไหล ผมเลยต้องพาสองคนนี่ไปหาอาจารย์เสริฐ ทั้งสองคนก็จะต้องผ่าน ๒ ด่านเช่นเดียวกับที่ผมเจอมา ต่างก็เป็นงง คราวนี้อาจารย์เสริฐบอก เสธ.น้อยฯให้เอาพระเลี่ยมกรอบทองซึ่งแขวนสร้อยที่คอออกมา เสธ.น้อยฯเอาพระส่งให้ เป็นพระสมเด็จฯ อาจารย์เสริฐเอาพระวางใส่ในแก้วน้ำเปล่าๆไม่มีน้ำ อาจารย์ถามพระว่า “มีพุทธคุณทางด้านไหนบ้าง อยู่ยงคงกระพันมีไหม” พระสมเด็จกระดิกเล็กน้อย อาจารย์ถามใหม่ “เมตตา มหานิยมมีไหม” คราวนี้พระสมเด็จกระดิกแรงจนกรอบที่เลี่ยมตีกับข้างถ้วยแก้วดัง “เพี๊ยบๆๆ”ประมาณ ๓ ครั้ง อาจารย์ถามอีก “บูชาด้วยอะไรจะดี มะลิดีไหม” พระสมเด็จกระดิกนิดหน่อย “หรือบูชาด้วยดอกกุหลาบ” คราวนี้พระสมเด็จตีกับข้างถ้วยเสียงดังลั่น ๒-๓ ครั้งจนผมกลัวแก้วจะแตก อาจารย์เสริฐสั่งอีก “เอาให้มันชัดเจนหน่อยซิ” ทันใดนั้นพระสมเด็จที่อยู่ในแก้วก็ดีดตัวขึ้นไปบนอากาศสูงขึ้นไปเกือบเมตร หมุนควงหลายรอบ เสธ.น้อยฯต้องรีบกระโดดคว้ารับไว้เพราะกลัวล่วงลงมาแตก นี่เป็นความมหัศจรรย์ของอาจารย์เสริฐซึ่งป่านนี้ผมก็ยังพิสูจน์ไม่ได้

ผมไปเล่าให้ใครต่อใครฟังแรกๆก็ไม่เชื่อและขอให้พาไปดู ผมก็ต้องพาไปอีก พอพาไปพบคนเหล่านั้นก็กลายเป็นศิษย์อาจารย์เสริฐ ตามไปขอโน่น ขอนี่ อาจารย์เสริฐกลายเป็นที่พึ่งทางใจ สิ่งที่อาจารย์เสริฐทำสำเร็จได้ผลก็คือเรื่องของความรัก ทำให้คู่รักได้รักกันและแต่งงานกันไปหลายคู่ ไม่ใช่ดังเฉพาะในเมืองไทย โน่นไปถึงมาเลเซีย สิงคโปร์

ผมศึกษาและติดตามพฤติกรรมของอาจารย์เสริฐด้วยความฉงนสนเท่ห์ กระทั่งได้พบกับ พ.ต.ท.อดุลย์ บุญเศรฐ นายตำรวจนักสร้างภาพยนตร์ ซึ่งเป็นเพื่อนกับผม ปัจจุบันหันไปเอาดีทางการเมือง พ.ต.ท.อดุลย์ฯเล่าให้ฟังถึงความมหัศจรรย์พันลึกของอาจารย์เสริฐ บุกป่าเข้าถ้ำพาไปเอาเหล็กไหลที่ถ้ำผาบ่อง จังหวัดเชียงราย ผจญภัยกับงูยักษ์ลำตัวโตเท่าคนโอบนอนเฝ้าเหล็กไหล ฟัง พ.ต.ท.อดุลย์เล่าการผจญภัยเหมือนกับนิยายขายดีเรื่อง “เพชรพระอุมา” ของ พนมเทียน พ.ต.ท.อดุลย์ฯบอกว่าถ้าไม่เชื่อให้ไปถาม พล.ต.ต.เวทย์ เพชรบรมซึ่งไปเอาเหล็กไหลด้วยกัน ผมไม่ยอมหยุดเพราะต้องการค้นคว้าหาความจริง ดั้นด้นไปพบ พล.ต.ต.เวทย์ฯซึ่งขณะนั้นรับราชการเป็นผู้บังคับการตำรวจ ๑๙๑ พล.ต.ต.เวทย์ เพชรบรมเล่าเหตุการณ์ตอนประจันหน้ากับงูยักษ์เกล็ดใหญ่เท่าฝ่ามือ ในตาแดงเหมือนแสงไฟ พล.ต.ต.เวทย์ฯเล่า “นึกว่าต้องเอาชีวิตไปทิ้ง” แต่ก็ได้เตรียมพร้อมรับสถานการณ์ สั่งตำรวจ ๑๙๑ สี่นาย พร้อมอาวุธปืน M.16 คนละกระบอกประทับเล็งที่งูยักษ์ หากงูทำอันตรายผู้การเวทย์ฯพลแม่นปืนก็พร้อมลั่นไกสังหารเจ้างูทันที ติดตามอภินิหารอาจารย์เสริฐ ตอนที่ ๒ “ตามล่าหาเหล็กไหล ผจญงูยักษ์แห่งถ้ำผาบ่อง”