ข้อมูลการท่องเรือสำราญ “บิลเลี่ยนซ์ออฟเดอะซี”ครั้งนี้จะเป็นเครื่องมือช่วยในการตัดสินใจสำหรับผู้เดินทาง ท่องเที่ยวว่าควรจะไปทัวร์ทางเรือดีหรือว่าโดยวิธีอื่น

ข้อมูลเรือ Brilliance of the Sea

๑ เริ่มสร้างเมือปี ๒๐๐๒ เสร็จเมื่อปี ๒๐๐๕
๒ ขนาดระวาง ๙๐,๐๐๐ ตัน
๓ ความเร็ว ๒๙ น๊อต
๔ ความยาวประมาณ ๓๐๐ เมตร
๕ ความกว้างประมาณ ๓๐ เมตร
๖ ความจุผู้โดยสาร(ไม่รวมลูกเรือ) ๒,๕๐๑ คน
๗ จำนวนลูกเรือ ๘๕๙ คน
๘ ลิฟ ๖ ตัว
๙ ลานจอดคอปเตอร์
๑๐ ชูชีพสำหรับบุคคลเก็บไว้ประจำห้อง ๆละ ๔ ชุด ต้องการเพิ่มขอได้อีก
๑๑ เรือชูชีพ ๓๐ ลำ ความจุลำละประมาณ ๕๐ คน ผู้ที่ไม่ได้ลงเรือชูชีพก็คงต้องใช้ชูชีพประจำตัวลอยคอเอา

สิ่งอำนวยความสะดวกและบันเทิงในเรือ

๑ บาร์และไนท์คลับ ๑๐ แห่ง
๒ ร้านทำผมเสริมสวย ร้านตัดผม
๓ สถานกาสิโน
๔ ดิสโก้เธค
๕ ห้องสมุด
๖ สถานพยาบาล
๗ ร้านซักรีด
๘ ร้านค้าปลอดภาษี
๙ โรงภาพยนตร์
๑๐ สถานที่แสดงคอนเสริท ความจุ ๕๐๐ ที่นั่ง
๑๑ ทีวีทุกห้อง สามารถชมข่าว ดูหนัง ฟังข่าวสารทางเรือได้ตลอด ๒๔ ชั่วโมง
๑๒ ห้องทานอาหารแบบนั่งโต๊ะเสิร์ฟ และบุปเฟ่ รวมทั้งรูมเซอร์วิส
๑๓ ห้องเครื่องดื่ม ๒๔ ชั่วโมง
๑๔ ห้องนวดสปา
๑๕ ห้องซาวน่า ทั้งระบบแห้งและเปียก
๑๖ ห้องฟิตเนส
๑๗ บ้าสเกตบอล
๑๘ กอล์ฟเล็ก
๑๙ สระว่ายน้ำ
๒๐ ลู่วิ่ง
๒๑ สนามเทนนิส
๒๒ ปีนหน้าผา
๒๓ ปิงปอง
๒๔ Internet Wi-Fi
ฯลฯ

เรื่องความปลอดภัย

เกี่ยวกับตัวเรือ
“บิลเลี่ยนซ์ออฟเดอะซี” มีความปลอดภัยสูง ยังมองไม่เห็นเรื่องความเสี่ยง เป็นเรือที่สร้างใหม่ๆเทคโนโลยีสูง ระบบการสื่อสารทันสมัย ผู้ประกอบธุรกิจจะจัดเส้นทางและเวลาการเดินทางในช่วงที่ไม่มีมรสุม จะเห็นได้จากการที่เรือสำราญใหญ่ ๆออกในเวลาไล่เลี่ยกัน ๓-๔ ลำ ผิวทะเลราบเรียบไม่มีคลื่น และยังรวมเอาความบันเทิงไว้ในตัวเรือ หลากหลาย ไม่มีรายการซ้ำ ทำให้การเดินทางไม่น่าเบื่อ
เกี่ยวกับการบริหารจัดการ

มีระบบบริหารจัดการที่ดีมาก
๑ ผู้โดยสารทุกคนที่จะขึ้นเรือมีช่องทางบังคับเช่นเดียวกับโดยสารเครื่องบิน มีการตรวจค้นตัว ตรวจโลหะ X-RAY กระเป๋า อย่างละเอียด

๒ ผู้โดยสารทุกคนจะถูกยึดพาสปอร์ตไว้แล้วออกบัตรประจำตัวให้แทน บัตรประจำตัวนี้จะบันทึกภาพเราลงไป(สแกนดูจึงจะเห็น)และข้อมูลบัตรเครดิต บัตรที่ออกให้นี้ต้องนำติดตัวตลอดเวลาในขณะอยู่ในเรือ ใช้บัตรนี้ในการชำระค่าบริการและสินค้าได้ และที่สำคัญในบัตรนี้ระบุไว้ด้วยว่าเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินจะต้องไปรวมที่จุดไหน ใช้เรือชูชีพหมายเลขใด

๓ มีการซักซ้อมการชูชีพกรณีเกิดเหตุต้องสละเรือ ทุกคนจะต้องรับการซ้อมเพื่อให้รู้เส้นทาง ไม่ต้องวิ่งวุ่นสับสน ส่วนชูชีพประจำตัวมีไว้ให้ที่ห้องพัก

๔ การรับประทานอาหารค่ำต้องนั่งประจำที่ ทุกคนมีที่นั่ง มื้อเย็นแบ่งผู้ทานเป็นสองกะ ขณะที่กะแรกทานกะที่สองจะไปดูโชว์ พอกะแรกทานเสร็จก็จะดูโชว์เปลี่ยนให้กะที่สองไปทาน มีผู้ดูแลโดยเฉพาะ

๕ ในแต่ละวันจะมีกิจกรรมอะไร จะพาขึ้นฝั่งไปทัวร์เมืองอะไร จะมีรายละเอียดแจ้งให้ทราบก่อวันต่อวัน รวมทั้งข้อมูลประเทศที่จะขึ้นไปชม ข้อแนะนำต่าง ๆที่เป็นประโยชน์ โดยช่วงที่เรารับทานอาหารเย็น ดูโชว์หรือเสร็จจากการบันเทิง กลับเข้านอนจะเห็นเอกสารนี้วางบนเตียง หรือถ้าใครไม่อยากขึ้นบกไปเที่ยว อยู่ในเรือก็จะแจ้งกิจกรรมให้ร่วมสนุกซึ่งไม่เหมือนกันในแต่ละวัน

๖ เวลาจะออกจากเรือขึ้นฝั่ง หรือเวลากลับจากบกมาขึ้นเรืออีกครั้ง จะถูกสแกนบัตรและตรวจค้นตัว X-RAY ตรวจสิ่งของเช่นเดียวกับเช็คอินใหม่ มีการประมวลข้อมูลทางระบบคอมพิวเตอร์ ทำให้ทราบตลอดเวลาว่าใครอยู่ในเรือ ใครออกจากเรือไป ใครยังไม่กลับเรือ เรื่องคนหายหรือคนเกินสามารถตรวจสอบได้

อันตรายที่จะเกิดขึ้นในการท่องเที่ยวไปกับเรือสำราญ ก็คงเหมือนกับสถานที่ทั่วๆไปไม่ว่าที่ไหนๆ หากใครคิดจะประกอบอาชญากรรมก็ย่อมทำได้ ถ้าประกอบอาชญากรรมในเรือตัวอาชญากรมีความเสี่ยง คงหลบหนียาก จับตัวได้ง่าย มีกล้องวงจรปิดติดทั่วไป (คงจะเว้นห้องพัก) คุณทำอะไรที่ไหนห้องคอนโทรลจะทราบ มีการบันทึกข้อมูล แต่ละจุดจะมีพนักงานรับผิดชอบเฉพาะเป็นโซนๆ ผู้ทำผิดต้องคิดเรื่องความปลอดภัยของตนเองก่อนเสมอ ถ้าทำแล้วถูกจับได้ก็จะไม่ทำ ใครคิดก่ออาชญากรรมในเรือคงจะหลบหนีได้ยาก โดดน้ำหนีก็ตายลูกเดียว

พิจารณาถึงกรณีที่มีข้อมูลว่า “เคยมีคนเดินทางไปกับเรือสำราญแล้วเกิดหายตัวไป” คงสอบสวนไม่ยาก หากกรณีเรือเทียบท่าขึ้นบกแล้วไม่กลับขึ้นเรือ ก็อาจเกิดขึ้นได้เพราะบนฝั่งอาจมีความปลอดภัยน้อยกว่าบนเรือ หรือไม่ก็จงใจหลบหนีไปโดยทิ้งพาสปอร์ต ไปหาทำเอาใหม่ หากเกิดเหตุลักษณะนี้ข้อมูลทางคอมพิวเตอร์จะบอกได้ทันที มีกรณีเดียวที่จะประกอบอาชญากรรมแล้วสืบยาก หรือสืบไม่ออกเลยก็คือ ผลักให้ตกเรือในขณะเรือวิ่งช่วงกลางคืน ตอนกลางคืนดึกๆบางจุดปลอดคน ทุกคนมัวแต่สนุกสนานกับสิ่งบันเทิงในเรือ จุดบอดอยู่ตรงกาบเรือบริเวณสระน้ำหัวเรือ ถึงแม้จะมีกระจกกั้นก็สูงเพียงแค่เอว กลางคืนคนไม่ใช้บริการสระน้ำแต่ก็สามารถเดินผ่านขอบสระได้ กล้องวงจรปิดจะอยู่ระยะไกล เจ้าหน้าที่ดูแลบริเวณนั้นบางครั้งไม่อยู่ บางครั้งก็ต้องปล่อยให้มีบรรยากาศส่วนตัว มีคน ยืน นั่ง เสพบรรยากาศ หากพาไปเดินช่วงนี้แล้วผลักลงทะเลไป รับรองตายร้อยเปอร์เซ็นต์ หาศพก็ไม่พบเพราะอยู่กลางมหาสมุทร เรือก็คงแล่นต่อไป กว่าศพลอยอืดขึ้นมาก็ใช้เวลาเป็นวันแล้วใครจะเห็น เป็นอาหารของปลาไป เหลือแต่ทรากเน่าเปื่อยพืสูจน์ตัวบุคคลยาก หรือไม่ก็ตรงบริเวณกาบเรือด้านข้างลำเรือ มีอยู่หลายจุดนะครับที่สามารถก่ออชญากรรม ในมุมมองของผู้ที่เคยทำงานด้านความปลอดภัย วิธีป้องกัน ติดตั้งโทรทัศน์วงจรปิดในบริเวณเสี่ยง จัดเจ้าหน้าที่ รปภ.ตลอด ๒๔ ชั่วโมง โดย รปภ.แฝงตัวไปในรูปผู้บริการไม่ต้องใส่ยูนิฟอร์มเดี๋ยวจะเสียบรรยากาศท่องเที่ยว

เรื่องคนหายในเรือที่จะเกิดขึ้นได้ก็มีเพียงลักษณะนี้ลักษณะเดียว หรือไม่เจ้าตัวก็ตั้งใจคิดสั้นโดดลงไปเอง จึงขอแนะนำ เมื่อท่านเดินทางไปกับเรือสำราญ หากใครชวนท่านไปเดินเดินรับลมตอนกลางคืนด้านหัวเรือ ควรไปเป็นกลุ่มๆ(ปลอดภัยไว้ก่อน)

อีกวิธีหนึ่งสำหรับผู้ที่เลือกพักห้องที่มีระเบียงติดทะเล ถ้าผลักไปจากระเบียงห้องพักก็จะไปติดที่พื้นด้านล่างเพราะมีพื้นที่กาบเรืออยู่

สรุปว่าคนไปกับเรือแล้วหายน่าจะเป็นพวกคิดสั้นโดดลงเองมากกว่า

ความประทับใจในการท่องเที่ยวทางเรือ

ปัจจุบันได้รับความนิยมสูง เหตุผล

๑ การพักในเรือเหมือนกับพักโรงแรมระดับ ๕ ดาวทั่วๆไป แต่ดีกว่าโรงแรมเพราะมีคนคอยดูแลประจำ และสามารถท่องเที่ยวได้หลายสถานที่โดยไม่ต้องจัดกระเป๋าบ่อยๆ

๒ ความบันเทิงในเรือชนิดสุดยอด หาดูได้ยาก ผู้แสดงมืออาชีพระดับบอร์ดเวย์ แค่ดูโชว์อย่างเดียวก็คุ้มกับค่าใช้จ่ายแล้ว

๓ สะดวกสบาย ง่วงเมื่อไรก็เข้าห้องนอน หิวเมื่อไรก็กิน ( อาหารตามสถานที่ๆกำหนดไว้ให้รับประทานฟรี แต่ถ้าอยากทานอาหารภัตตาคารหรูๆมีชื่อที่ยกมาไว้ในเรือ ต้องเสียเงินเพิ่ม)
สิ่งที่ต้องทำใจ

๑ ค่า “ทิป” ทางเรือคิดไว้ให้เสร็จ ผู้เดินทางต้องจ่ายค่า “ทิป”ให้กับพนักงานคนละ ๑๐ เหรียญต่อนักท่องเที่ยวต่อคนต่อวัน (ค่าทิปนี้จะถูกแบ่งไปยังพนักงานส่วนต่างๆที่มีส่วนในการดูแลเรา เช่น คนทำความสะอาด คนจัดที่นอน พนักงานเสริฟ มีเรตของแต่ละคน ซึ่งฝ่ายบริหารจัดการจะตัดยอดไปจากบัตรเครดิต แล้วไปจัดแบ่ง) ผมท่องไปกับเรือ ๑๒ วันก็ต้องจ่ายค่า “ทิป” ๑๒๐ เหรียญ คิดเป็นเงินไทยก็ประมาณ ๔,๐๐๐.-บาท ยังไม่รวมค่ายกกระเป๋าอีกใบละ ๕ เหรียญ หรือเกือบ ๒๐๐ บาทต่อใบ

๒ ภาษาอังกฤษคุณต้องดีพอ ไม่งั้นก็จะขาดอรรถรสเพราะใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารเท่านั้น

รับทราบไว้เป็นข้อมูลนะครับ.