เอเธนส์เมืองหลวงของกรีซ เนื้อที่ประมาณ ๑๖๕ ตารางไมล์ ประชากรประมาณ ๕ ล้านคน เป็นเมืองที่มีความเจริญรุ่งเรืองมาแต่อดีตทั้งด้านวัฒนธรรม ศิลปะและสถาปัตยกรรม ยังมีร่องรอยให้เห็นอยู่ในปัจจุบัน ขึ้นฝั่งที่ท่า “Piraeus”เป็นท่าเรือที่ใหญ่ที่สุดของกรีซซึ่งอยู่ในเมืองเอเธนส์ อุณหภูมิประมาณ ๑๘ องศากำลังพอดีที่จะสวมแจ๊กเกตทับไปอีกตัว เป้าหมายที่ “Acropolis” สถานที่ๆสถาปัตยกรรมความเป็นโรมันยังหลงเหลืออยู่ ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๗ ไมล์ นั่งรถชมเมืองไปก่อน อาคารบ้านเรือนสวยงามเป็นระเบียบ ส่วนใหญ่เป็นอพาตเมนท์ ความสูงไม่มาก จะอยู่ที่ประมาณ ๖-๗ ชั้น รูปทรงสถาปัตยกรรมเหมือนกันไปหมด รูปแบบสไตร์โรมัน เสากลมริ้วๆ ยอดเสาเป็นใบผักกาดที่เมืองไทยชอบเอาแบบมาสร้างกัน กรอบหน้าต่างเป็นปูนปั้น มีระเบียง ใช้สีโทนอ่อน ความที่อาคารรูปทรง สีสันเหมือนกัน ทำให้ดูแล้วสบายตา ส่วนบ้านเป็นหลังๆมีอณาบริเวณก็น่าจะมีแต่เราไม่มีโอกาสไปดู เพราะทัวร์ในเมือง ถนนหนทางสะอาด รถมาก การจราจรติดขัดพอสมควร แต่น้อยกว่ากรุงเทพ ที่นี่รถแท็กซี่ดีเยี่ยม ใช้รถใหญ่ๆราคาแพง ส่วนมากเป็น BENZ ใช้สีเหลืองสีเดียว และสีเดียวกันทั้งคัน ไม่หลากสีน่าเกลียดเหมือนที่กรุงเทพ เหตุที่รถแท็กซี่ต้องใช้รถใหญ่เพราะจะต้องรับนักท่องเที่ยวซึ่งจะต้องมีกระเป๋าสัมภาระ คนทั่วไปใช้รถเล็กเพราะมีปัญหาเรื่องที่จอดรถ ที่นี่ไม่มีการวางของขายหน้าร้าน หรือบนทางเท้า ร้านค้าไม่มีกันสาดบังแดดพาสติก ขยะตามถนนไม่มีให้เห็น ความที่อุณหภูมิค่อนข้างเย็นทำให้คนแต่งตัวสวยงาม ผู้ชายส่วนมากสวมเสื้อนอก

ถึงจุดหมายปลายทาง “Acropolis” ไกด์ชี้ให้ดูที่ยอดเขาสูงขึ้นไปร้อยกว่าเมตร มีอาคารทรงโรมันตระหง่านอยู่ พวกเราต้องไต่บันไดขึ้นไป ๓๐๐ กว่าขั้น สลับกับทางราบที่มีความลาดชัน กว่าจะถึงยอดเขาเมื่อยขาพอสมควร เมื่อถึงจุดนี้แล้วมองลงไปเบื้องล่างเห็นวิวทิวทัศน์ทั้งเมือง เห็นตึกอาคารบ้านเรือนเป็นสีขาวโพลนไปหมด ไม่ค่อยมีต้นไม้มองไม่เห็นสีเขียว สิ่งที่น่าทึ่งก็คือ “Acropolis” อาคารรูปทรงโรมัน เสาเป็นหินทั้งแท่ง แต่ละต้นขนาดสองคนโอบยังไม่รอบ ความสูงต้นละประมาณ ๑๕ เมตร อาคารเป็นหินล้วนวางซ้อนๆกันอยู่ แปลกใจว่าอาคารสามารถรับน้ำหนักอยู่ได้อย่างไร หินแต่ละก้อนหนักประมาณ ๔ ตัน ยิ่งสมัยนั้นไม่มีเครนสำหรับยกด้วย คนโบราณสามารถทำได้ แสดงว่าจะต้องมีภูมิปัญญาในการคิดคำนวณเป็นอย่างดี อาคารนี้เคยใช้เป็นฉากในภาพยนตร์และละครไทยหลายเรื่อง ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกแล้วย่ำบันไปลงอีก ๓๐๐ ขั้น กลับถึงเรือนอนหลับเป็นตาย.