แก๊งโจรกรรมทรัพย์สินนักท่องเที่ยวมีอยู่ทุกประเทศ ได้พูดถึง “วายร้ายมอสโคว์”ไปแล้ว ที่ตุรกีก็ไม่เบา มีทั้งการเอาเปรียบทางการค้าและนักฉกลักทรัพย์ล้วงกระเป๋า เส้นทางทัวร์ของคณะผม แวะที่เมืองอิสตันบูล ประเทศตุรกีก่อน เมืองอิสตันบูลเป็นที่รู้จักกันดี โดยเฉพาะพระราชวัง “ทอปกาปิ” ( TOPKAPI คนตุรกีออกเสียงเป็น “ทอปกาปึ” ) เคยเป็นภาพยนตร์แนวตื่นเต้นที่ฮอลีวู๊ดสร้าง นำมาฉายในบ้านเราหลายสิบปีมาแล้ว โกยเงินมหาศาล เพราะเป็นหนังลุ้นระทึก เป็นเรื่องของการโจรกรรมโคตรเพชรในพระราชวังท๊อปกาปิ ผมดูในหนัง เห็นภาพพระราชวังใหญ่โตอัคร ห้องเก็บสมบัติเป็นห้องโถงใหญ่ เพดานสูง มีอุปกรณ์อีเล็กโทนิครักษาความปลอดภัยทันสมัย พวกโจรหัวเสธ.ปีนเข้าทางโดมหลังคาแล้วหย่อนตัวลงมา ลอยตัวกลางอากาศโดยใช้เชือกห้อย คนหย่อนเชือกต้องปล่อยเชือกลงมาให้พอดี ให้คนที่ลอยตัวสามารถปฏิบัติการโจรกรรมได้ ถ้ามีน้ำหนักตกถึงพื้น สัญญาณจะดังทันที ที่คนดูต้องลุ้นระทึกก็คือ คนที่ปล่อยเชือกอยู่บนโดมหลังคา แกมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจ ขณะกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม อาการหัวใจกำเริบ ปล่อยเชือกรูดลงไปจนคนอยู่ข้างในเกือบถึงพื้นแล้วคว้าไว้ทัน และอีกตอนที่ผู้ที่ห้อยตัวอยู่กับเชือกเหงื่อจะหยด ถ้าเหงื่อตกถึงพื้นก็เป็นเรื่อง คนดูหนังตื่นเต้น ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของหนัง แต่พอไปดูของจริงเป็นคนละเรื่อง โดมหลังคาเป็นซีเมนต์หนาเตอะ เจาะไม่ไหว หย่อนตัวลงมาไม่ได้ ส่วนข้างล่างที่เก็บสมบัติ ก็เป็นห้องมั่นคงมิดชิด มีกรงเหล็กปืดประตูใส่กุญแจ แบบธรรมดามียามถือปืนเฝ้า ต้องชมผู้สร้างหนังฮอลิวู๊ด มีส่วนทำให้ผมอยากไปชมวัง “ทอปกาปิ”

เรื่องชมสถานที่เก็บไว้ก่อน ตอนนี้กำลังพูดถึงเรื่องโจร วันที่สองที่พวกเราอยู่ที่อิสตันบูล ตอนเช้าไปชมโรงเก็บน้ำใต้ดิน (น่าดูมาก ผมว่าเป็นวังดีๆนี่เอง แต่อยู่ใต้ดิน ใต้ภูเขา จะพูดถึงอีกครั้ง) ตอนบ่ายไปเลือกชมสินค้า ที่นี่อากาศค่อนข้างเย็น อุณหภูมิประมาณ ๑๒ องศาเซลเซียส คนท้องถิ่นนิยมสวมใส่เสื้อผ้าทำด้วยหนัง ใส่แล้วอุ่นสบาย สังเกตตามถนนหนทาง ตามห้างสรรพสินค้า พวกสาวๆสวมใส่ชุดหนังสีดำ กางเกงรัดรูป ขากางเกงยัดเข้าท๊อปบู๊ท ดูแล้วสวยไปทั้งเมือง พวกหุ่นน่าเกลียดเขาเอาไปเก็บไว้ที่ไหนหมดก็ไม่รู้

หัวหน้าทัวร์พาพวกเราไปชมแหล่งจำหน่ายเสื้อหนังมีชื่อแห่งหนึ่ง สถานที่กว้างขวาง เป็นอาคารโดดๆ ตึก ๓ ชั้น พวกเราถูกนำไปที่ห้องโถงชั้นที่สอง มีเก้าอี้รับรองอย่างดี สาวหน้าตาและหุ่นดีเสริพเครื่องดื่ม สิ่งที่ผมสังเกตเห็น ห้องนี้ไม่ใช่ห้องรับรองธรรมดา มีแคทว๊อคสำหรับเดินแบบด้วย พอพวกเรานั่งและดื่มกันเรียบร้อย ไฟถูฏปิดฬให้สลัวๆ สว่างเฉพาะจุดบนแคทว๊อค ดนตรีเริ่ม และทันใดนั้นนายแบบนางแบบทั้งหล่อและสวยก็เดินกันฉึบฉับเข้าจังหวะเพลง เป็นการโชว์ชุดหนังโดยเฉพาะ ตั้งแต่เสื้อคลุม เสื้อสปอร์ต กางเกง รองเท้า กระเป๋า หลากหลาย แล้วนายแบบนางแบบที่เดินอยู่ก็คว้าเอาพวกเราเข้าหลังเวทีไป ๒ คน หญิง ๑ ชาย ๑ พอออกมาอีกที พวกเราทั้งสองคนอยู่ในชุดที่สวยงาม เดินแบบปะปนไปในกลุ่มนายแบบนางแบบอาชีพด้วย เป็นที่ถูกใจและเรียกเสียงฮือฮาจากพวกเรา ต้องชมว่า เขาลงทุนและจับลูกค้าได้ถูกทาง

กินก็กินแล้ว โชว์ก็ดูแล้ว คนไทยขี้เกรงใจ ตอนนี้เขาพาไปให้ชมสินค้า พวกเราก็ต้องเลือกจับเลือกดูสินค้ากันหน่อย ของเขาดีจริงๆ หนังบางเบา ฝีมือตัดเย็บประนีต กลุ่มพวกเราที่เป็นสตรีลองเสื้อหนังกันหลายคน มีห้องให้ลองเหมือนกับที่บ้านเรา ระหว่างนั้นเองผมก็พบความผิดปกติ กลุ่มสาวที่ลองเสื้อเมื่อสักครู่จับกลุ่มซุบซิบกัน ผมสังเกตดูสีหน้าตื่นๆ เข้าไปสอบถามได้ความว่า ตอนที่เข้าไปลองเสื้อในห้อง เอากระเป๋าถือแขวนไว้หน้าห้อง เพราะในห้องลองเสื้อไม่มีที่วางกระเป๋า เธอตกลงจะซื้อเสื้อหนังที่เธอลอง แต่พอไปจ่ายสตางค์พบว่า กระเป๋าสตางค์ที่เก็บไว้ในกระเป๋าถือหายไปพร้อมบัตรเครดิตอีกหลายค่าย เป็นอันว่า เธอถูกจิ๊กเอาไปตอนที่เธอแขวนกระเป๋าไว้นอกห้องลองเสื้อ มันเป็นไปได้ยังไง ห้างเสื้อผ้าใหญ่ๆขายสินค้าราคาแพง พนักงานแต่ละคนสวมเสื้อนอกทั้งนั้น

การสอบสวนเริ่มขึ้น เจ้าของร้านยืนยันว่าเหตุการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในร้าน ไปถูกล้วงมาจากข้างนอกหรือเปล่า สอบถามคนของเราแล้ว ตอนที่จะเข้าไปในร้านกระเป๋าสตางค์ยังอยู่ หายในร้านนี้แน่นอน เรียกดูภาพบันทึกจากกล้องวงจรปิดในร้าน ปรากฏว่าตั้งกล้องไว้เฉพาะที่โต๊ะจ่ายเงิน เลยไม่ได้เรื่อง พนักงานขายของทางร้านทั้งชายและหญิงมีเป็นสิบ ให้ทางร้านซักถามกันเอง ทุกคนปฏิเสธ ถ้ายังงั้นลูกค้าด้วยกันละ ปรากฏว่าในเวลาเดียวกันนั้นก็มีกลุ่มลูกค้ากรุ๊ปทัวร์จากจีนและเกาหลี สองชุดด้วยกัน และทัวร์ทั้งสองชุดเพิ่งจะออกจากอาคารไป จะไปสอบถามเขาได้อย่างไร ไม่ใช่ตำรวจ อาจจะถูกยัดข้อหาหมิ่นประมาทใส่ความเข้าอีก สรุป กลุ่มพวกเราเลยต้องยอมเสียค่าโง่ไป ยกเงินสดให้ ส่วนบัตรเครดิตอายัดได้

เรื่องนี้เกิดในห้างใหญ่ ไม่น่าจะเป็นไปได้ ถ้าเป็นในตลาดนัดคนจอแจ หรือในที่ทางสาธารณะก็เป็นอีกอย่างหนึ่ง เป็นอุทธาหรณ์สอนใจให้ระวัง

จากนั้นทัวร์พาพวกเราไปที่ตลาดอียิปต์ ( EGYPTIAN BAZAAR ) คล้ายกับตลาดนัด มีทั้งสินค้าราถูกและราคาแพงระยับ มีให้เลือกซื้อมากมาย เรียกว่าตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ คนเดินเบียดเสียดกัน ส่วนมากเป็นนักท่องเที่ยว ถ้าเป็นบ้านเราก็เปรียบได้กับตลาดนัดสวนจตุจักร แต่ที่นี่อากาศเย็นสบายเลยน่าเดิน หัวหน้าทัวร์เป็นห่วงเรื่องเข้าไปแล้วจะหลง เพราะเมื่อเดินเข้าไปแล้วมีทางแยกซ้ายและขวาหลายสิบแยก ดูแล้วเหมือนกันไปหมด หัวหน้าทัวร์แนะนำให้เดินไปเฉพาะทางตรงอย่าไปเลี้ยว ผมกับภรรยาไปหาซื้อของฝากเป็นขนมที่ทำจากถั่ว คล้ายๆถั่วตัด บรรจุกล่องสวยงาม ซื้อทีหลายสิบกล่อง ไม่วายถูกเอาเปรียบอีก คือขนมกล่องตัวอย่างเมื่อเปิดดู มีขนมอยู่ในกล่องเต็มไปหมด ส่วนสินค้าที่เราซื้อเขาจะแพ๊กไว้อย่างดี แต่ละกล่องมีพล๊าสติกห่อหุ้ม ตรงกลางกล่องสามารถมองเข้าไปเห็นว่าข้างในบรรจุขนมที่เราต้องการหรือไม่ ส่วนขอบๆกล่องเป็นกระดาษทึบมองไม่เห็น เอาเถอะ ดูตรงกลางกล่องใช่ที่ฉันตั้งใจซื้อก็ใช้ได้ ไม่ต้องแกะพล๊าสติกออกดู แต่พอมาถึงบ้านเปิดทาน ปรากฏว่า มีขนมอยู่ก็เฉพาะส่วนตรงกลางกล่องที่เรามองเห็นผ่านพล๊าสติกใสๆ ส่วนขอบๆ กลายเป็นกระดาษแข็งเปล่าๆกลวงๆ ไม่มีขนม ไม่เห็นเหมือนกับขนมในกล่องตัวอย่างเลย อุตส่าห์ดีใจที่ต่อรองราคาได้ถูกสุดๆ พิทโธ่…ก็มันมีขนมอยู่ไม่กี่ชิ้นเฉพาะตรงกลางกล่องเท่านั้น

นี่แหละครับ เป็นสเน่ห์ของการท่องเที่ยวอย่างหนึ่ง ไม่อย่างงั้นแล้วไม่มีเรื่องไปนั่งคุยกัน